Balansverslag

Ik heb heel wat gelezen dit jaar. Zoveel dat op een bepaald moment verhalen gereduceerd werden tot aantal pagina’s die omgedraaid moesten worden en lezen niet meer leuk was. Maar vaker was deze opdracht een aangename gelegenheid om te lezen en om te kijken. Turks fruit stond al langer op mijn verlanglijstje en heb ik nu eindelijk gelezen en gezien. La tête haute wou ik meteen zien toen ik er van hoorde, maar dat zou er zonder deze opdracht niet van gekomen zijn en het is nog zo leuk om naar een kleine cinema in de stad te gaan om een ‘betere’ film te zien. Mijn lijst van gelezen jeugdboeken was hopeloos verouderd en heeft nu een welkome update gekregen. Al moet ik toegeven dat ik mij vooral op de jeugdboeken voor oudere lezers heb gericht. De boeken die ik las voor jongere lezers konden mij niet bekoren. Ik stoorde me aan het geforceerde jongerentaaltje en de expliciete formuleringen. Vroeger las ik wel graag op die leeftijd en vond ik dus wel boeken goed. Ik hoop dat iets of iemand me nog naar goede boeken voor de eerste graad leidt. Een tweede reden om boeken voor oudere jongeren te lezen is dat het een doelgroep is die mij beter ligt dan de jongere leerlingen en ik hoop aan die leeftijdsgroep les te kunnen geven, misschien niet als leerkracht Nederlands, maar dan wel als leerkracht PAV. Een derde reden die me naar die boeken deed grijpen, was een aantal aangename ontdekkingen, zoals ‘Allemaal willen we de hemel’ van Els Beerten  en ‘Liever de leugen’ van Jonas Boets.    

Ik denk dat met al dat lezen mijn literaire competentie niet gestegen is, ik heb niets gelezen dat ik anders nooit zou lezen. Maar het aantal werken dat ik gelezen heb is natuurlijk wel gestegen en ik kan nu weer meepraten over Campert, Wolkers, Pamuk en Vanistendael. En ik heb zeker wel iets geleerd over mezelf als lezer. Herkenbaarheid blijkt heel belangrijk voor mij, ik wil wat ik lees wel ergens aan kunnen vastknopen. Langs de andere kant ben ik bij het lezen het meest gelukkig als ik een nieuw inzicht krijg, een nieuwe formulering of een goed voorbeeld van een gekend gevoel. Ik hou ook van verhalen die in mooie taal verpakt zijn, maar ik pak het verhaaltje toch vooral uit om te zien welke mooie ideeën er in steken.

Ik heb ook iets bijgeleerd over boekbesprekingen en ontdekt dat ik ze niet zo graag maak. Ik denk dat ik liever met anderen in dialoog ga over wat ik gelezen heb om zo tot een mening of nieuw begrip te komen. Met schrijven over toneel voel ik die nood minder (of is dat omdat dat sowieso samen beleefd en steeds nabesproken wordt?), terwijl er voor deze opdracht voor toneel wel gevraagd werd om in dialoog te treden met recensies.

Ik heb ook in mijn vriendenkring de lezers (her)ontdekt, wat zeker een stimulans zal zijn om in de toekomst verder te lezen. Dat en de lijst van literaire bouwstenen die ik zeker ga bijhouden. Maar nu ga ik eerst beginnen aan ‘Red ons, Maria Montanelli’ van Herman Koch.

Bedankt voor het lezen!