Duister - David Almond

Korte inhoud

Geordie en Davie zijn twee jongens die samen kattenkwaad uithalen in hun stadje Felling. Ze zijn allebei misdienaar èn vijanden van Mouldy, de leider van een rivaliserende jongensbende. Als op een dag een vreemde jongen, Stephen Rose, in het stadje arriveert en er intrekt bij zijn tante, ‘Crazy Mary’, begint er een vreemde episode in het leven van Davie.

Het verhaal speelt zich af in Engeland in de jaren 60. 

Appreciatie

Duister is goed geschreven. Vooral de karakters zitten goed in elkaar: Almond lijkt een duidelijk beeld te hebben van wie zijn personages zijn en slaagt er in ze met woorden tot leven te brengen. Stephen Rose is een heel duister en eng personage. De ouders van Davie zijn geloofwaardig beschreven; hoe ze af en toe aanwezig zijn in het leven van de jongeren, maar er niet alles van weten. Hoe de vader van Davie hem telkens uit de brand redt, tegenover de moeder en tegenover de politie. Hoe de moeder aan Davie probeert uit te leggen waarom Mary Crazy is. Ook Davie zelf en zelfs Crazy Mary lijken levensecht. Er wordt ook heel veel sfeer geschept en er zit poëzie in het verhaal. Je ziet de kleiman die Davie en Stephen boetseren zo voor je liggen.

Maar wat plot betreft bleef ik wat op mijn honger zitten. Het is eng en het blijft eng en dan is het voorbij. Ik ben ook geen liefhebber van verhalen waar heel veel
dialogen in voorkomen, wat in Duister wel het geval is. Daarbij moet ik wel vermelden dat 'Duister' de pech had gelezen te worden na 'Volgelingen van Satan', op een moment dat mijn griezeltolerantiepunt al even bereikt was.

Wat later, als het boek bezonken is, denk ik dat ik het opnieuw zou kunnen lezen, als eerste van de jeugdboeken die ik tot hiertoe gelezen heb voor deze opdracht. Almond is de beste jeugdschrijver die ik tot nu toe tegengekomen ben,  die toont dat schrijven voor jongeren niet minder is dan schrijven voor volwassenen.